28 maja 2016

Misja Połączenie - Na pokładzie Beel

W poprzednich odcinkach:
Drużynie Destiny polecono zbadać sprawę ataków hakerskich na sieci dyplomatyczne, które są powodem chaosu i konfliktów w galaktyce. Kolejne ślady zaprowadziły bohaterów na statek jednego z członków Klanu - międzygalaktycznej organizacji skrytobójców. Było już blisko przejęcia potrzebnych im danych, kiedy główny komputer statku wybucha.

Stacja paliwowa przy orbicie Xar 1.11.2185r. 03:13 czasu orbitalnego Zowe.
    - Jak idą naprawy? - Zapytał się bezczelnie. Jak ja nienawidzę tego gościa, tego nie da się opisać.
    - Za cholerę nie znam się na tym, cała konsola jest usmażona, w tym nawigacja. Potrzebujemy specjalisty jeżeli chcemy zdążyć ze zleceniem.
    W normalnych okolicznościach nie byłabym taka chętna, aby kogoś obcego wpuścić na nasz statek, ale z tego gruzu nikt już nic nie wyciągnie. Problem byłby tylko wtedy, gdyby jakiemuś ciekawskiemu zachciało się dostać do magazynku, lecz jest on dobrze zabezpieczony.
    Eric pewnie nalegałby, abym jednak sama spróbowała coś tu wskórać, cóż... podróżowanie z tym gburem ma swoje zalety: znam jego słabości. Widziałam jak mu się te jego oczka zaświeciły, jak tylko wspomniałam, że może nam się nie udać wypełnić zlecenia. Już pal licho ładną sumkę, która by przepadła za banalne kropnięcie jednej dziewczynki, gorzej z tym, że Eric jest na czerwonej liście, czyli w każdej chwili Szef może stwierdzić, iż nie jest już przydatny, a takich się w Klanie nie toleruje. Jest w końcu tylko jeden sposób by go opuścić, czyli ten "nogami do przodu". Chciałabym wiedzieć za co trafił na tą listę, ale zmusić go do gadania nie potrafię
    - Pilnuj Beel. Poszukam kogoś.
    Czyli na jakiś czas będę miała z nim spokój. I dobrze. Przyda mi się chwila samotności.
    A więc jednak mała Anna żyje, na dodatek dalej pracuje dla Straży.
    Ciekawe.
    Ile to już lat minęło? Może niecałe 10? Co jakiś czas zastanawiałam się, jak potoczyły się losy moich starych przyjaciół. Wszechświat jest niestety zbyt wielki i do tej pory nie miałam okazji z nikim się skontaktować, a tym bardziej spotkać. Na początku potrzebowaliśmy czasu żeby jakoś się otrząsnąć po tragedii, jaka spotkała Maxa, a potem każdy poszedł w swoją stronę. 
    Dobrze, że mnie nie widziała, obie mogłybyśmy mieć przez to kłopoty. Dodatkowo lepiej dla niej nie rozdrapywać starych ran. Znalazłam nową rodzinę, taką w której każdy ma nie jedno na sumieniu, nie jedno do ukrycia. Idealne miejsce, gdzie nikt nie ocenia przeszłości, ani teraźniejszości, w Klanie są tylko trzy zasady, których trzeba przestrzegać. 1. Nie daj się złapać. 2. Nie narażaj organizacji. 3. Nie mieszaj w sprawy Klanu postronnych. Proste. Chociaż muszę się liczyć z tym, że jak dobrze pójdzie to i tak spokojnej starości nie dożyję.
    Widziałam raz w obozie, co robi się z osobami, które już nie mogą pracować. Szefuncio przychodzi do takiego i karze wybrać jak chce umrzeć oraz jak przeprowadzić pogrzeb. Klan jest wielorasowy, nie mamy żadnej uniwersalnej wiary, więc trzeba uszanować wybory innych.
    Popieprzona rodzinka, ale pierwsza nie była lepsza. Max, wiecznie na haju. Nie zdziwiłabym się, gdyby po prostu przedawkował, coś mu się uroiło i dlatego strzelił sobie w głowę. Do dzisiaj nie wiem skąd on to brał, bo z pewnością takich ilości w laboratorium nie mieli. Alec rozpieszczony bachorek z dobrego domu. Każde jego słowo przyprawiało mnie o wymioty. Ciągle brzmi mi w głowie to jak się przechwalał co rusz nowymi gadżetami jakie przysyłała mu rodzina. Mała Anna, właściwie maskotka drużyny, udręczona przez matkę, która jej niby nie chciała i widząca w Maxie boga, a cała reszta jak głupia (w tym ja) starała się, żeby dziecko nie wiedziało co on potrafił odwalać. Raz na przykład wyznał miłość szczurowi z laboratorium, a nie był on zbyt piękny po setkach eksperymentów. Był bliski wsadzenia go sobie do gaci, na szczęście Wei Lan w porę zainterweniował. Normalnego człowieka to by już dawno wykopali, ale Max kiedy było trzeba wiedział co trzeba zrobić. Chyba dopóki wykonywał dobrze swoją pracę to władza się nie wtrącała. No i oczywiście ja, czyli aspołeczna czarnowdzka.
    Teraz przynajmniej muszę użerać się tylko z jednym dupkiem, który już dość długo nie wraca. Ile to potrzeba żeby zamówić naprawę?
    Wyszłam z Beel, ale Erica nigdzie nie było widać. Może zobaczył jakąś panienkę w barze i znowu zapomniał co ma do zrobienia? To byłoby całkiem w jego stylu. Zamknęłam więc statek, a potem ruszyłam na poszukiwania. Punkt napraw był nie daleko, także postanowiłam zacząć tam, ale co ciekawe gość z obsługi powiedział, że od paru godzin nie było tu nikogo. Co ten gość kombinuje?
    Weszłam do baru, lecz tam pracują średnio inteligentne istoty. Zastanawiam się nawet czy potrafiliby odróżnić dwie różne płcie człowieka. Następnie przeszłam na drugi koniec stacji i tam znalazłam swoją zgubę, chociaż gdybym nie była do niego przywiązana, przynajmniej przez najbliższy czas, to bardzo bym się cieszyła, jakby zguba przepadła na dobre.
    Eric z kimś rozmawiał. Stanęłam tak, aby być za jego plecami. Rozmówca był mężczyzną w średnim wieku, po zegarku i najnowszym przenośnym module sieci można było  wywnioskować jego stan majątkowy.
    Dureń mnie nie widział, ale dla mężczyzny mogłam wyglądać trochę podejrzanie stając na środku przejścia i wpatrując się w nich, więc postanowiłam zejść z kadru udając, że wodzę do jednej ze śluz, która była dostatecznie blisko, abym mogła przysłuchać się całej rozmowie. W takich chwilach cieszę się, że jednak zdecydowałam się na operację polepszenia zmysłów, może i podręczna słuchawka nie jest taka ciężka, ale nigdy nie wiadomo, kiedy będzie potrzebna, a znając mnie, z pewnością bym o niej zapomniała.
    - Dam pół miliona. - mówił mężczyzna.
    - Milion.
    Pazerny draniu, musiałeś wiedzieć, że tylko na to czekałam, a mimo wszystko odstawił taki numer. Pewnie za to trafił na czerwoną listę. Ostrzeżenie, którego nie wziął na serio.
    Wyszłam z kryjówki jak gdyby nigdy nic i skierowałam się w kierunki rozmawiających.
    - Niech będzie, ale zapłacę tylko jeśli cała wina spadnie na niego. - mówił mężczyzna.
    Eric nie zdążył już odpowiedzieć. Stanęłam wtedy przed nim, on po chwili zauważył czyjąś obecność. Gdy zorientował się, że to ja stoję tuż przy nim, co zajęło mu sekundę za długo, bo nóż już tkwił w jego brzuchu.
    Chwilę jeszcze rozkoszowałam się patrzeniem mu w oczy. Dezorientacja, strach, zasłużył sobie. Przez moment wydawało mi się, że chciał coś powiedzieć, lecz nie dałam mu dojść do głosu. Docisnęłam ostrze, usłyszałam cichy jęk i koniec.

Zapis tekstowy wideo rozmowy
z dnia 1.11.2185r. 5:02 czasu orbitalnego Zowe.

Mężczyzna: Wszystko w porządku? Masz jakieś problemy Soniu?
Sonia: Poniekąd. Eric odszedł.
Mężczyzna: Rozumiem. Mogę wiedzieć w jakich okolicznościach?
Sonia: Próbował przyjąć pracę na własną rękę.
Mężczyzna: To było do przewidzenia, ale zadanie nie jest zagrożone?
Sonia: Nie. Chociaż mam problemy techniczne ze statkiem, to powinnam dotrzeć na Meers na czas.
Mężczyzna: Cieszę się. Udanych łowów.
Sonia: Udanych łowów Arkturze.

Hejka!
Późno, ale na czas, a z resztą przecież zawsze dodaje posty wieczorami :)

Przypominam, że zbieram propozycję filmów do następnej recenzji, więc jeśli chcecie abym zrecenzowała jakiś film napiszcie mi o tym w komentarzu, jak uzbiera się wystarczająco dużo propozycji zrobię ankietę, abyście mogli wybrać jeden z waszych typów.

Zapraszam serdecznie na mojego drugiego bloga LINK

Dzisiaj znów trochę odbiegam od głównej fabuły, ale mam nadzieję, że spojrzycie dzięki temu postowi trochę inaczej na postać Maxa i Anny.
Co sądzicie o Klanie? Jak widzicie tą organizację? Jakie zauważacie zbieżności z główną fabułą? Czy Sonia jeszcze się pojawi? 
Piszcie w komentarzach. Jeśli blog się podoba zaobserwuj, by być na bieżąco. A jeśli podobał ci się tylko ten post lub inny pojedynczy pokaż mi to dając +1. Zapraszam także na funpage bloga oraz twittera :)

Pozdro.
~Noyn
Może spodoba Ci się również:
- "Możesz kupić moje ciało, ale nie kupisz mojej lojalności" - Historia rodu Ty'n
- Ona też czuje! - Opowiadanko od czapy

2 komentarze:

  1. Muszę przyznać, że nie czytałam opowiadania, ale powiem wprost: podoba mi się Twój styl pisania :) Widzę, że figuruje ono w klimatach s-fi :)
    Tak odejdę od tematu: Może zechciałabyś odpowiedzieć na parę pytań Tagowych?
    Możesz śmiało czuć się nominowana ;P

    -- http://world-chinese-rat.blogspot.com/2016/06/tagi-w-dziwnym-swiecie-7-asian.html --.

    Pozdrawiam ciepło, a może nawet gorąco ;* ;*

    OdpowiedzUsuń
  2. Ze statystyk wynika, że większość czytelników opowiadania nie wypowiada się w komentarzach, a komentatorzy, który zazwyczaj działają na własnych blogach wolą oceniać pozostałe posty np. recenzje, więc to dla mnie nic nowego :)
    Dziękuję. Postaram się coś napisać przed wyjazdem, może się uda, a jak nie to po nim :)
    Pozdro.

    OdpowiedzUsuń