Dzienniki Michaela 6

Od Autorki:

Świętujemy dzisiaj dodanie 50 posta i 41 rozdziału ;) Jeszcze trochę i zbliżamy się do rocznicy. Pierwszy zamieszczony post miał miejsce 5 stycznia 2014r. Aż nie mogę uwierzyć, że tak długo jestem z wami. Rzadko mam motywację do tak ciągłego pisania jednej opowieści. Jednak ta historia stała się dla mnie żywa, tak samo jak postacie, a czytelnicy są dla mnie inspiracją, żeby opowiadać wam tą historię. 

Z tej okazji mam dla was mały konkurs... Tak wiem ostatnio jest ich sporo, ale to dla mnie fajna zabawa. Zasady takie same jak ostatnio [LINK], tyle że konkurs nie będzie polegał odpowiadaniu na zagadkę. 
Chciałabym byście podali jakiś ciekawy cytat lub własną wypowiedź, która oddałaby klimat opowiadania. Najlepszy z nich umieszczę w nagłówku, bo ten stary opis już mi się znudził :)
Do wygrania mój szczery do bólu komentarz oraz reklama w poście za tydzień.

A teraz zapraszam do czytania:

Dziennik osobisty wpis nr 7428C z dnia 08.09.2185

      Rozmowy z Gillian bardzo mi pomogły. Nie biorę już 2 dzień, a głos zniknął. Szczerze mówiąc myślałem, że będzie dużo gorzej. Rozdrażnienie, drgawki i ból minęły szybciej, niż sobie wyobrażałem. 

      Może to za wcześnie, żeby się ciszyć. To nie "już", a "tylko" 2 dni. A na misji będę miał ograniczony kontakt z moją "terapeutką".

      Nie wiem jak mógłbym podziękować Gillian za to co dla mnie robi. Co takiego lubią dziewczyny? Błyskotki? Czy to nie zbyt staroświeckie?

      

Zapis tekstowy nagrania głosowego z kamery nr 119 Stacja Destiny

z dnia 08.09.2185r. 21:36 czasu orbitalnego Zowe

Michael: Co tu się stało?! 

Ochroniarz: Nastąpiła dekompresja, wskutek przebicia poszycia stacji. W tej chwili w tym pomieszczeniu panuje próżnia.

Michael: Jak do tego doszło?

Ochroniarz: Sam jestem ciekaw. Zapytaj swojej przyjaciółki.

Noyn: Ups [wzrusza ramionami].

Michael: Powinnaś zacząć walić w poduszkę, przynajmniej straty materialne będą mniejsze.

Ochroniarz: Te ściany są wzmacniane tytanem, a ta dziewczyna tak po prostu kilka razy walnęła w ścianę i przebiła poszycie!

Michael: Gdybyś mieszkał tu z nią przez siedem lat, przyzwyczaiłbyś się.

[Noyn oddala się]

Michael: Czekaj! A ty gdzie idziesz?

Noyn: Na siłownie. Czy to nie ty mówiłeś, że powinnam inaczej radzić sobie z gniewem?

Zapis tekstowy nagrania głosowego z kamery nr 008 Stacja Destiny

z dnia 08.09.2185r. 22:04 czasu orbitalnego Zowe

Yrosos: Wygląda na to, że nie tylko ja nie mogę spać.

Michael: Jest jeszcze wcześnie.

Yrosos: Przepraszam. Nocami tracę rachubę. Czas tak wolno leci.

Michael: Czytanie książek już ci się znudziło?

Yrosos: Można tak powiedzieć. Przeczytałem już wszystko z biblioteki stacji, a nowe książki przylecą dopiero rano.

Michael: A coś konkretnego zamówiłeś?

Yrosos: Nie. Mama mi wysłała kilka książek. Głównie o dalphańskiej historii i trochę opowieści podróżniczych. 

Michael: Chyba nigdy mi nie opowiedziałeś o swojej rodzinie.

Yrosos: A co tu do opowiadania. Moja mama jest larysą, a z tatą nie miałem kontaktu odkąd wstąpiłem do Straży. 

Michael: Co to znaczy "larysa"?

Yrosos: Ze starego dalphańskiego "matka", "opiekunka", "przewodniczka". To kobieta, która stoi na czele haremu i dba o jego dobro. Gdybyś był kobietą, dalphanie określaliby cię właśnie w ten sposób.

Michael: A skoro jestem mężczyzną...

Yrosos: Nie ma na coś takiego określenia. Przewodnikami są tylko kobiety. Ewentualnie można być "larym", czyli mężem larysy. 

Michael: Skąd to się wzięło?

Yrosos: To taka tradycja, która zapobiega wielu konfliktom. W przeszłości, zanim dalphanie opuścili swoją planetę, także byli nomadami. A że mężczyźni dalphańscy, są bardzo dumni i porywczy... Z czasem wszystkie rodziny, którym przewodzili mężczyźni po prostu zniknęły. Więc panuje przekonanie, że to pod przewodnictwem kobiet rodzina może być bezpieczna.

Michael: Z tego co mówisz, to nie pasujesz do opisu dalphańskiego mężczyzny.

Yrosos: Wszędzie zdarzają się wyjątki.

Wiadomość tekstowa. Prywatny, bezpieczny komputer KOD: 37MZ

        08.09.2185r. 10:43 Czasu Ziemskiego

Od: Sienna Z[blokada]

Do: Michael Z[blokada]

Załączniki: brak

Temat:Wtam!

      Wtam dziecko!

      Dzieki siostrze moge do ciebie napisać. Pisanie jest trudne. Ale ja chce. Musze. 

      Siostra mowi, ze pewnie teraz śpisz i nie porozmawiamy. A ja tak bardzo chce rozmawiac. Tesknie za tobą. Kocham cię! Przepraszam cię! Emi wyjechala, ty wyjechales. Chce was przytulić oboje. Tak mosno wysciskać! 

~ Mama

Dziennik osobisty wpis nr 7428D z dnia 08.09.2185

      Oh mamo! Gdybyś wiedziała jak bardzo cię zawiodłem, ale wyjdę z tego, na dobre. Obiecuję ci! Jeszcze będziemy wszyscy razem. Całą rodziną. 
      Szkoda, że jednak nie zadzwoniła. Pewnie Cat uznała, iż tak będzie lepiej. Wspominała ostatnio, że nie jest z nią najlepiej. Chociaż nie może być, aż tak źle skoro udało jej się napisać ten list. Może i jest krótki i ma sporo błędów, lecz wiem jak wiele musiało ją to kosztować. 

      W normalnych okolicznościach pewnie bym spał, ale zagadałem się z Rosem. Zaczynam rozumieć jego fascynację kulturami wszechświata.

      Faktycznie, powinienem już się położyć. Czeka mnie jutro długi dzień.