Dzienniki Yrososa 4

Dziennik osobisty wpis nr 8013D z dnia 27.08.2185 

      Już tylko kilkanaście lat świetlnych dzieli nas od Destiny. Mam stanowczo dość wrażeń... Powiedziałbym nawet na całe życie, ale... No cóż, sam się o to prosiłem. 

      Jakie to zabawne.
      Nie lubię podróżować, wolę jak pewne rzeczy są na swoim miejscu i nade wszystko nie cierpię być pod wpływem stresu lub presją czasu, a podjąłem się pracy, w której muszę dużo latać, sytuacja zmienia się z sekundy na sekundę, a stres to tzw. chleb powszedni, jak to mówią na ziemi (swoją drogą ciekawe, jak to smakuje). Ale nie żałuję. Z czasem pewnie się przyzwyczaję. Zdecydowanie lepsze to, niż przeświadczenie, że w swoim własnym domu jest się niechcianym.
       Nareszcie wrócę do mojego kochanego laboratorium. Do tego przyjemnego chłodu i drażniącego zapachu będącego wynikiem moich doświadczeń z różnymi substancjami. 

Korespondencja Medyczna. Prywatny komputer 

NAZWA: Ros HASŁO: ***********

 26.08.2185r. 10:15 Czasu Orbitalnego Serenity

Od: Stacja badawcza Straży Serenity, Oddział ds. chorób niezidentyfikowanych

Do: Yrosos G[blokada]

Załączniki: 2

Temat: Wyniki badań

      Panie G[blokada]
      Informuję, iż po dokładnym przeanalizowaniu Pańskich badań, posunęły się prace nad przedłużeniem działania u Pana funkcji poznawczych. W dniu dzisiejszym jesteśmy w stanie przedłużyć ten okres do jednego roku. Jednak w tym tempie rozwoju naszych badań oraz nowoczesnych technologii prawdopodobnie uda nam się dojść nawet do okresu dziesięciu lat. Załączam obraz symulacji oraz zapisy naszych postępów.

      W razie pytań lub nowych informacji proszę wysłać wiadomość na adres SBSS.OddziałCN-04@Serenity.un

Z wyrazami szacunku

Thomas Joner

Dyrektor Oddziału ds. chorób niezidentyfikowanych.

Stacja badawcza Straży Serenity

Zapis tekstowy nagrania głosowego. Ambulatorium A.N Przeznaczenie VII X.S-01

z dnia 28.08.2185r. 20:40 czasu orbitalnego Zowe

Noyn: Cześć. Przyszłam po...

Ros: Tak, tak. Wiem, wiem. Siadaj.

Noyn: Coś się stało?

Ros: A co miałoby się stać? Wszystko jest w jak najlepszym porządku. Cieszę się, że wracamy do domu.

Noyn: Kłamiesz. 

Ros: Skąd możesz to wiedzieć?

Noyn: Przyjaciele czują takie rzeczy.

(chwila ciszy)

Noyn: To powiesz mi?

Ros: Dostałem wiadomość od Serenity.

Noyn: Naprawdę? To wspaniale! Powinieneś się cieszyć.

Ros: No nie bardzo. Moja praca nic nie pomogła. Napisali, że mogę zyskać jedynie rok.

Noyn: Nie mów tak. Na pewno pomogła. Bądź cierpliwy. Jeszcze trochę, a może nawet cię wyleczą. 
Ros: I kto tu mówi o cierpliwości… 
Noyn: Ktoś, komu na tobie zależy. 
Ros: Miło. Ale czy wiesz jak to jest żyć ze świadomością, że jak skończę czterdzieści lat nie będę wiedział czy to ty, czy jakiś potwór, co pragnie mnie skonsumować?!

Noyn: Nie przesadzaj. Jeżeli Straż nie może pomóc to spróbuj poszukać wśród naukowców innych ras. Mój tata ma znajomości, ktoś będzie...

Ros: Przestań!

Noyn: Nie możesz się teraz poddać. Jakiś mądry człowiek powiedział kiedyś "Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą". A ty co?! Masz zamiar usiąść na tyłku i czekać, aż zwariujesz?! Nie pozwolę ci na to. 

Ros: To słowa świętego Augustyna. Pewnie masz rację, ale sam nie wiem, co mogę w tej sytuacji zrobić.